Krótka historia
Bakłażan pochodzi z Indii, a do Europy sprowadzili go Arabowie. Do Polski trafił w wieku XV, ale zaczęto go jeść dopiero w XIX wieku, wcześniej traktowano go podobnie jak pomidory, do celów dekoracyjnych. W wieku XV bakłażan nie cieszył się dobrą reputacją, posądzano go, że powoduje gorączkę i epilepsję. Później jego los się odmienił, stał się luksusowym smakołykiem na królewskich stołach, ale tylko w państwach Morza Śródziemnego.
W kronikach francuskiej firmy ogrodniczej Vilmorin z roku 1760, wzmianka o bakłażanie traktuje go jako roślinę ozdobną. Dopiero 100 lat później, bo w 1870 roku zaczęto go traktować jako warzywo.
Właściwości
Wartość odżywcza bakłażana nie jest zbyt wysoka, 100g dostarcza około 30 kalorii. Ale ponieważ jada się go przeważnie duszony w oleju, wartość kaloryczna wzrasta wielokrotnie i warzywo to z niskokalorycznego staje się tuczące. Bakłażany zawierają dużo soli mineralnych, zwłaszcza fosforu, żelaza i wapnia, sporo błonnika i glukozy. O warzywach tych mówi się, że dają długowieczność, gdyż obniżają poziom cholesterolu we krwi. Przy tym prawie nie zawierają sodu, za to mają bardzo dużo potasu. Są też bogate w błonnik, którego mają o 50% więcej niż jabłka lub brzoskwinie. Znajdziemy w nich również witaminę C, A i B2.
Bakłażanów nie powinny jeść osoby:
- kobiety w ciąży
- małe dzieci
- chorzy na reumatyzm, podagrę
- chorzy na przewód pokarmowy i nerki
- osoby otyłe
Warzywo to powoduje wzdęcia, gazy i jest ciężko strawne.
Zastosowanie
Bakłażany są bardzo popularne w Grecji i we Włoszech. Towarzyszą bardzo tłustym potrawom np. z baraniny. A doświadczenia wykazały, że można je jadać bardzo tłusto, a ilość cholesterolu we krwi nie podnosi się o ile równocześnie je się bakłażany. Można wywnioskować, że jedząc bakłażany nie musimy obawiać się miażdżycy, a jedząc tłuste pokarmy z bakłażanem będziemy zdrowi i żyć długo.
Z bakłażanów możemy przyrządzać mnóstwo smacznych potraw np. kotlety, musakę, faszerowane bakłażany, frytki, bakłażan a’la kawior, do zapiekanek. Po obraniu bakłażana dobrze jest posypać go solą lub skropić sokiem z cytryny, a następnie opłukać – pozbawia się go wtedy gorzkiego smaku i soku.
Warunki uprawy
Bakłażan należy do roślin ciepłoluvbnych, dlatego też, aby uzyskać dobre zbiory, najlepiej uprawiać go po folią. Do uprawy należy wybrać miejsce bardzo nasłonecznione, osłonięte od wiatru. Nasiona wysiewamy do skrzynek na przełomie marca i kwietnia, rozsadzę do gruntu sadzi sie wkońcu maja lub w połowie czerwca w odstepach 50×60 cm. Po posadzeniu, nawet jeśli gleba jest wilgotna, należy rośliny podlać. W okresie wegetacji można zasilać rośliny rozcieńczoną gnojówką – pierwszy raz w 3 tygodnie po posadzeniu roślin, a drugi, po pierwszym zbiorze. Rosliny wymagają gleb dobrze uprawianych o odczynie zbliżonym do obojetnego, nawożonych rozłożonym obornikiem lub kompostem.
Bakłażan ma sztywne łodygi, a więc wymaga palikowania. Roślin nie można obsypywać i formować wokół nich kopczyków, gdyż zabieg ten opóźnia plonowanie. Pęd główny obcina się na czwartym pędem bocznym. Do zbioru pierwszych warzyw, najczęściej do sierpnia trzeba rośliny regularnie i obficie podlewać. Dojrzałe owoce poznajemy po błyszczącej skórce, zbiera się je gdy są wyrośnięte, a nasiona w nich jeszcze miękkie. Nie należy zwlekać ze zbiorem, gdyż bakłażany się starzeją i wówczas nie nadają się do jedzenia. Zabrane najlepiej wykorzystać zaraz po zbiorze. W lodówce można je przechowywać kilka dni.
Przepisy na dania z bakłażanem
ja ciebie kocham agata
Heh wyznanie miłości to te bakłażany tak na to wpływają? A co do bakłażanów to ja ich nie jadłem.
jem sobie właśnie pyszniutką sałatkę z bakłażanem. kaloryczność obeszłam grilując w mikrofali
) polecam!!!